Nieuwe registraties

Het RestauratorenRegister telt enkele nieuwe geregistreerde restauratoren. Rachelle Keller is zelfstandig boekrestaurator en heeft voor onder andere Allard Pierson, Joods Cultureel Kwartier, Koninklijk Huisarchief, Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, het Stadsarchief Amsterdam en het Stedelijk Museum Amsterdam gewerkt. Herre de Vries is werkzaam bij RNA – Restauratie Nijhoff Asser en is gespecialiseerd in het restaureren en conserveren van objecten van papier, perkament en leer. Hij werkte onder andere samen met de Italiaanse restauratrice Gaia Petrella aan de restauratie van een collectie Islamitische handschriften in de Vaticaanse Bibliotheek. Erick Douwes is als eerste Senior-Restaurator van schilderijen in het RestauratorenRegister opgenomen.

Rachelle Keller / Herre de Vries / Erick Douwes - eigen foto's

Zeer verheugd
Erick Douwes is zeer verheugd met de registratie. ‘Ja, het heeft even geduurd. Dit had tweeërlei oorzaken. De eerste was gelegen in de opstartfase van dit (op)nieuw ontwikkelde register. Het specifieke en ingewikkelde karakter van de verschillende disciplines binnen de restauratie van roerend erfgoed vroeg extra nauwkeurige aandacht. Met name voor de keurende instanties vergde het een nieuw soort voorbereiding op een nieuwe ‘tak van sport’. De tweede oorzaak kwam simpelweg door de coronacrisis. Na enkele malen uitstel van steeds opnieuw geprikte data voor het slotgesprek van de keuringsprocedure, is uiteindelijk gekozen voor een onlinegesprek via Teams’.

Overgangsregeling
‘Eigenlijk was er nog een derde hobbel in het spel, namelijk het feit dat ik een restaurator ben die in de zogenaamde Overgangsregeling valt. De eerste goedgekeurde RR-restaurator, Jazzy de Groot, kon meteen beginnen met het laten zien van een UvA diploma Restauratiekunde. Ik heb zulks niet. Ik heb het vak puur op de werkvloer geleerd, van vader op zoon, van restauratoren in het veld, en door het volgen van diverse beroepsinhoudelijke bijeenkomsten. OK, ik heb er zo’n 43 jaar opzitten en zie mijzelf als een door-en-door ervaren restaurator van schilderijen met de extra vaardigheid om alles wat ik heb geleerd goed over te kunnen dragen op de jongere generaties. Daarom ook de ‘titel’ Senior-Restaurator. Maar keiharde ‘bewijzen’ hiervoor zijn soms best lastig aan te leveren aan een toetsende instelling.

Kelders van het geheugen
Was het veel werk? ‘Ja en nee. Ja, omdat ik moest graven in de kelders van mijn (computer) geheugen en uit de honderden – zelfs duizenden – offertes en rapporten een 3-tal moest kiezen om in te leveren. Ja, omdat ik in de telefoon moest klimmen om, links en rechts, en van vroeger en van later, (soms al gepensioneerde) collegae te verzoeken om hun referentie. Ook het overzichtelijk en beknopter samenstellen van de duizenden foto’s en honderden filmpjes die ik in mijn bibliotheek heb, vergde best wat tijd en energie. Nee, omdat ik met een gerust hart kon en wilde vertellen over alles wat ik geleerd heb in mijn vak, inclusief het besef dat een restaurator nooit is uitgeleerd. Nee, omdat ik ruim kon aantonen wat ik had bijgedragen – en nog steeds bijdraag – aan mijn beroep met functies, workshops en andere activiteiten.’
Zowel de vertegenwoordiger van de toetsende instelling als de beoordelende vakdeskundige voor mijn discipline waren alleszins geruststellend en supporting. Na goedkeuring voor mijn schriftelijke ‘huiswerk’ was er tenslotte het eindgesprek, dat ongeveer een uur á 5 kwartier heeft geduurd. Enkele kritische vragen werden gesteld over het waarom van gebruikte technieken of materialen, als ook over mijn kijk op ethische zaken in de restauratie. En ook op welke wijze ik mijn kennis heb overgedragen aan opvolgers en hoe ik dat nog steeds doe. Het was een relaxte ontmoeting met een ‘onbekende’ fellow collega en een getuige/begeleider van de toetsende instelling.’